|
Camille werd
ingedeeld bij de infanteristen. Spottend werden zij 'het kanonnenvlees'
genoemd. Omdat er bij de infanterie de meeste gesneuvelden vielen. Na een
vlugge opleiding in Frankrijk werd hij naar het front gestuurd.
Het werd een harde, bijna onmenselijke ervaring. Rondom hem zag hij makkers sneuvelen. 't Meest van al hadden ze schrik
voor de 'pinnekensdraad', zoals ze dat noemden. De
Duitsers hadden vóór hun stellingen prikkeldraad ontrold. Bijna bij elke
aanval, waarbij de kogels rondom hen floten, moesten ze er zien over te
geraken. Hun kledij bleef aan de pinnetjes haperen en hun huid werd bloedend
opengescheurd, terwijl de vijand naar hen bleef schieten. Verschrikkelijk was
dat. Ze trachtten dit probleem op te lossen door 's nachts in barre omstandigheden
een sectie er op af te sturen. Die kroop dan tot aan de
prikkeldraad en knipte hem in alle stilte met tangen door. 's Anderendaags
viel de compagnie aan, doch het vijandelijk vuur concentreerde zich dan op
die doorgangen.
In die tijd bestonden nog geen parachutisten en de vliegtuigen waren
primitief. De enige manier om tot bij de vijand te komen was over die
verrekte 'pinnekensdraad'. Het werd stilaan een
stellingoorlog. Beide legers ontrolden hopen prikkeldraad. De ene keer vielen
de Belgen aan, de andere keer de Duitsers. Er werd om enkele meters grond
gevochten. De generaals gingen er prat op als ze een heuveltje hadden
veroverd. De soldaten sneuvelden met honderden.
Op een nacht was het weeral zo ver. Ze moesten zich klaarhouden. In de donkerte keken ze nog eens hun wapens
na. Stilaan begon het te dagen. Camille knipoogde eens naar zijn beste
vriend, precies om hem een beetje moed in te pompen. Ai, daar was het weer.
Dat raar gevoel. Dat trillen. Het duurde maar twee seconden en 't was over. Maar hij wist dat het er binnen een minuut
weer zou zijn. Was het van de koude? Of van de natte? Hij hield zich voor dat
het niet van de angst kon zijn, dáárvoor had hij het al veel te vaak moeten
meemaken. Er was hun meegedeeld dat ze het Duitse mitrailleursnest gingen
uitschakelen. Die had hen al genoeg parten gespeeld. Baïonnette
au canon! De bevelen kwamen kort en krachtig. En avant!
De eerste rij kroop uit de loopgraaf en stormde brullend op het
mitrailleursnest af. 't Was hun zo aangeleerd. Door
dat geschreeuw maakten ze indruk op de vijand en geraakten niet in paniek
door het huilen van hun getroffen kameraden. De Duitsers begonnen te schieten
en de eerste rij werd volledig uitgeschakeld. En avant!
De tweede rij stormde er op los en geraakte iets verder. En avant! Camille sprong recht, klauterde uit de gracht en
stormde zij aan zij met zijn vrienden naar het noodlot. Hier en daar liepen
ze over lijken, die over de prikkeldraad hingen.
Daardoor geraakten ze gemakkelijker vooruit. Soldaten vielen neer. Zij die nog recht bleven werden woester en woester.
|
|
