|
Zijn hersenen
werkten razendsnel. Zonder kogels was schieten
onmogelijk. Wegrennen was onverstandig. Dreigen, doen alsof, dát was het wat
hem nog restte. Hij snokte zijn geweer van zijn
schouder, knielde neer en mikte in hun richting. Hij verdrong zijn angst. Hij
trachtte niet te beven. Hoe zouden ze reageren?
De voorsten bleven staan. Met uitgestrekte armen
hielden ze de anderen tegen. Ze mompelden iets en begonnen achteruit te
deinzen. Plots keerden ze zich allemaal om en renden de autobus binnen. Roem,
roem, roem en een minuut later was hij uit het gezicht verdwenen.
Als Edmond slechter had gereageerd,
dan was zijn zoon kunstschilder henryEC - kortweg
henry - nooit geboren...
|
|
|
Edmond,
klein maar dapper,
een durver met verstand.
|
|
|
