|
In de kelderverdieping van de Vooruit werd de
voedselvoorraad gestockeerd. Er waren vele slecht
verlichte gangen. Alle deuren, links en rechts, waren op slot. Enkel de Schwestern konden ze met de gepaste sleutels openen. Edmond had van in het begin geweigerd ook maar één
sleutel te bezitten. "Enkel de hoogste baas, en dat zijn de Schwestern, mogen in het bezit zijn van die sleutels want
het eten is veel te belangrijk", had hij destijds wijselijk geantwoord.
De Duitsers hadden hem bewonderd om zijn plichtsbesef...
Bij elke voedselleverantie liep aldus Schwester
Margareta steeds mee doorheen de gangen. Zij was tevreden dat alles bij elke
levering zo rimpelloos verliep. Tenminste zo dacht
ze. Want, hoe ging het er in werkelijkheid aan toe als er nieuw voedsel toe
kwam?
Zij liep opgewekt voorop met de bos sleutels, die ze met een draaiende
beweging aan haar hand deed rinkelen. Achter haar rolde de kar met voedsel,
waarnaast Edmond liep. De kar maakte veel lawaai
met haar ijzeren wielen op de stenen vloer. Ze werd voortgeduwd door drie
mannen van Edmond. Bij de tweede deur bleef de Schwester staan, zocht de juiste sleutel en deed open. Edmond gaf teken en twee mannen droegen het aangeduide
voedsel naar binnen.
Nadat ze terug in de gang stonden, sloot de Schwester
de deur zorgvuldig, waarna het vijftal zijn weg op de zelfde manier verder
zette. Edmond lette speciaal op de gewoontes van
Margareta en had steeds gemerkt dat Margareta nooit achterom keek. Ze floot
een plezant deuntje en zwierde met haar sleutels,
blij dat de oorlog zo eenvoudig was.
Vóór de kar een hoek om draaide, wreef Edmond aan
zijn oor. Het afgesproken teken. Het kwam er nu op aan dat het lawaai van de
kar bleef voortduren. Eén man duwde verder, terwijl de twee anderen hun
handen met eten vulden en het verstopten in een donkere nis, waarvan er
genoeg in de keldergang waren. Een paar seconden later kwamen de twee ook om
de hoek en duwden terug aan de kar.
Deze tactiek werd bijna bij elke hoek herhaald. 's Avonds werd dan het eten
uit de nissen gehaald en onder het personeel verdeeld.
Maar er was nog een tweede mogelijkheid om aan het eten te geraken. De
sleutels in die oorlogstijd waren eenvoudig, veel te eenvoudig voor Edmond en zijn doortrapt personeel.
|
|
