- e15 -

De criminaliteit daalt, schreeuwen de dagbladen. Maar wat verder lezen we cijfers die het omgekeerde bewijzen. Bij alles wat ze schrijven en zeggen, rijzen er in ons kopje vragen. Hoe komt het bijvoorbeeld dat rode Waalse vakbonden een groot bedrijf platleggen op de dag dat de beslissing moet vallen over het voortbestaan van "hun" bedrijf? Waarom moet dit land bouwvakarbeiders uit Oost-Europa aantrekken als er duizenden werklozen zijn en duizenden immigranten van onze OCMW's geld krijgen? Natuurlijk kunnen de media in hun goednieuwsshow vertellen dat de werkloosheid vermindert, omdat de overheid een hele hoop werklozen in Vlaanderen van de lijsten heeft geschrapt. Als het op 'geld krijgen' aankomt, zijn de Walen altijd milder in hun oordeel. Natuurlijk vermindert hier het aantal niet-Belgen: door regularisatie, door de snelbelgwet, door huwelijken met partners uit het herkomstland, door het systeem van familiehereniging en zo meer muteren velen gedurig in 'echte' stemgerechtigde Belgen. Dit alles vraagt geld, veel geld, zeer veel belastinggeld en 't meeste komt van Vlamingen. De ministers van de federale regering, in feite de Waalse politici, beslissen en de Vlamingen betalen het grootste deel. Daardoor verhogen onze belastingen, taksen en moeten meer boetes worden uitgeschreven. Guy Verhofstadt, die voortdurend herhaalt dat alles goed gaat en dat de belastingen verminderen, heeft er zijn bijnamen door gekregen: het Liegbeest en Guynocchio.

 

Heb je die leugens allemaal genoteerd?

Onmogelijk. We kunnen ze wel indelen in twee themagroepen. Er zijn de 'linkse' of 'neocommunistische', en die worden in de media uitgebreid behandeld: asielzoekers, milieu, discriminatie, racisme. Er zijn de 'rechtse' en hierover mogen de media niet meer spreken: onveiligheid, integratie, opmars van de islam, de transfers van Vlaanderen naar Wallonië, de Vlaams-Waalse spanningen, het groeiend Vlaams onafhankelijkheidssteven.

 

Geven deze halve waarheden, desinformatie en manipulatie resultaat?

Vertel honderd keer de zelfde leugen en ze wordt geloofd, is hun systeem. Ze rekenen er op dat de Vlamingen, die 's avonds na hun werk moe in de zetel ploffen, geloven wat de televisie of hun gazet zegt. In de middeleeuwen volstond het om te beweren dat een vrouw een heks was, om haar woning te besmeuren en haar te folteren en op de brandstapel te vermoorden. Vandaag volstaat het dat de neocommunisten in de media enkele keren verklaren dat de Vlaams Belangers racisten en fascisten zijn, om ze vogelvrij te verklaren: de ruiten van hun huizen worden ingegooid, ze worden aangevallen en via allerlei middelen met de dood bedreigd. Hun misdaad: hun medemensen waarschuwen voor de gevaren. Ook in het buitenland worden de politici en sympathisanten van aanverwante partijen aldus aangepakt. Zo werd in Nederland op 6 mei 2002 de politicus Pim Fortuyn door een neocommunistische extremist en op 2 november 2004 de regisseur Theo van Gogh door een moslim vermoord. De sensatie was zó groot, dat de dagbladen het deze keer niet konden stilhouden.

 

Pim Fortuyn.

Een sympathieke Nederlandse politicus

die bekommerd was om zijn medemensen.

i