- e16 -

 

 

Pleegt men in België veel politieke misdrijven?

Voortdurend. Dagelijks. Vele gevallen zijn bij de politie gekend, maar... die staat veelal onder de leiding van neocommunistische burgemeesters, en dus... En de media vermelden die misdrijven natuurlijk ook niet. VB-politicus Francis Van den Eynde, Gentenaar en parlementair; een vriendelijke, brave man, die nooit iemand kwaad doet en hoegenaamd niet agressief is. Ook hij werd overvallen en duchtig in elkaar geslagen. En dat is nog maar één geval. Wordt het schema voor je stilaan duidelijk? De vrije mening wordt totaal onderdrukt; iedereen moet denken en handelen zoals de neocommunisten willen. Besluit? Het zijn de neocommunisten die haat zaaien en niet de Vlaams Belangers. Die blijven zelfs tot in het absurde braaf en gedisciplineerd.

 

<<<<< 

Francis Van den Eynde

vóór het Gents Belfort.

<<<<< 

 

>>>>> 

Francis

Van den Eynde,

overvallen en afgeranseld

door de  neocommunisten.

>>>>> 

 

 

En in de verkiezingsperiode?

Liever zou België in communistische stijl het huidig kiessysteem afschaffen. Maar de schijn van democratie moet bewaard blijven. Dus richten ze verkiezingen in met een 'cordon sanitaire'. Wat wil zeggen dat ze na elke verkiezingsuitslag desnoods het onmogelijke zullen doen om nooit met het Vlaams Belang te moeten samenwerken. Daarmee werd tot 2006 de mening van één miljoen Vlaamse kiezers al buiten spel gezet. Is dát nog democratie?!

 

 

H e t       G e r e c h t

 

Treedt het gerecht niet op tegen deze politieke misdrijven?

Als de politie eerst geen  actie neemt? Naast het ontnemen van onze vrijheid van meningsuiting is ons huidig gerecht nog zo'n element, dat bewijst dat België een dictatuur is geworden. Laten we 't nog eens kort herhalen: onze democratie houdt stand door de scheiding der drie machten. De 'trias politica' of de 'driemachtenleer' houdt in dat het gezag in België in drie functies uiteenvalt. Eén: de wetgevende macht, dat zijn de vertegenwoordigers van het volk, dus de parlementairen en senatoren die de wetten maken. Twee: de uitvoerende macht, dat is de regering met zijn ministers, bijgestaan door gans het apparaat dat hen bijstaat om die wetten uit te voeren. Drie: de rechterlijke macht, dat zijn onafhankelijke rechters die straffen opleggen aan al wie zich aan die wetten niet houdt. In de democratie mogen die drie machten zich in elkaars werk niet moeien.

 

Ik heb je niet willen onderbreken, maar ik denk dat iedereen dit in de lagere school reeds leerde.

Natuurlijk. Maar dáár zit het hem nu juist. De Vlamingen die tot vandaag voor de neocommunisten stemden, hebben dat ook geleerd,

i