- H m22h70,10 -
Een voorbeeld. De zogeheten opstappremie van een EU-Commissaris – een gift die hij kreeg als hij met zijn functie stopte – bedroeg in 2009 drie jaar lang elke maand 9954 euro plus nog enkele riante onkostenvergoedingen. Dat was zowat 360.000 euro die hij kreeg bovenop zijn parlementaire wedde. Een tweede voorbeeld. Een Frans parlementslid reeg in 2014 zowat 68 mandaten aan elkaar en verdiende daarmee 33.000 euro per maand, belastingvrij. Belgische parlementsleden geraakten uiteraard nooit aan 68 mandaten, maar menig lid kon er proportioneel wel aan tippen. Een derde voorbeeld. In België, de ministerraad van 16 december 2011. De Belgische premier en zijn zes vice-premiers verhoogden ondanks de volle crisistijd hun lonen van 224000 euro per jaar met nog eens 24000 euro. En de ‘gewone’ ministers verhoogden hun lonen met 16000 euro naar 238000 euro per jaar. Vierde voorbeeld. Rond diezelfde tijd ontving een socialistische volksvertegenwoordiger met een paar cumuls 15400 euro… neen, niet per jaar, maar per maand. Gingen de socialisten niet voor de gewone mens zorgen? Van al deze exuberante bedragen was in België de Vlaamse belastingbetaler de grootste pineut. In 2009: de EU kostte elke Vlaming jaarlijks een bedrag van 282 euro, wat overeenkwam met 1780 miljoen euro per jaar, of 194000 euro per uur; hiermee betaalde een Vlaming bijna dubbel zoveel als een Waal of een Duitser, drie keer zoveel als een Brit en vijf keer zoveel als een Fransman of een Italiaan. In 2010 waren de Vlamngen proportioneel opnieuw de grootste betalers. Nochtans kreeg het overwegend neocommunistisch Wallonië jaar na jaar meer steun dan Vlaanderen van de overwegend neocommunistische EU. Naast de lonen voor de toppolitiekers van de EU en deze van België moest hoofdzakelijk de Vlaamse belastingbetaler ook nog instaan voor de dotaties aan de leden van het Belgisch koningshuis. Voor gans het jaar 2013 was dit meer dan tien miljoen euro, of meer bepaald, 10.673.000 euro voor koning Albert II, 1.461.502 euro voor koningin Fabiola, 935.254 euro voor prins Filip, 323.515 euro voor prinses Astrid en 311.009 euro voor prins Laurent. Daarmee vergeleken kreeg in dat jaar de Duitse bondskanselier Angela Merkel 261.500 euro en de president van de USA 299.832 euro. En dan zijn er nog de in groten getale binnenstromende immigranten. Die moesten volgens de veel te rijkelijk uitbetaalde neocommunistische EU-topppolitiekers door de grotendeels minder goed uitbetaalde Europeanen goed onderhouden en betaald worden. Maar daardoor bleef er voor het eigenvolk toch geen geld meer over, zou men denken. En toch stookten diezelfde neocommunisten, meer bepaald hun vakbonden wel te verstaan, het eigenvolk op om hogere weddes en hogere pensioenen desondanks te blijven eisen. Het deed henry denken aan het ezeltje dat tegen wil en dank goudklompjes móést blijven uitstoten telkens als men zijn staartje optilde. Ocharme, die hardwerkende en steeds ter plaatse trappelende Vlamingen… Is het dan niet normaal dat ze in een onafhankelijk Vlaanderen willen leven, hé? * * * * * * *
	i