|
|
Dresden, een middeleeuwse stad in Duitsland, werd wegens zijn
pracht het “Florence aan de Elbe” genoemd. In de Tweede Wereldoorlog was
dit juweel strategisch onbelangrijk. Het lag zelfs onbeschermd in een dal
en had geen luchtverdediging. Desondanks werd het op 13 februari 1945 met
de goedkeuring van Churchill op een verschrikkelijke manier met brandbommen
platgebombardeerd. Onmenselijk. En totaal zinloos! Een overlevende getuige
zag hoe een gezin met kind uit de vlammenzee naar hem toe trachtte te
ontsnappen, maar hoe het door de hitte ‘verdampte’, als naar het niets. Churchill
wilde met zijn raid wraak nemen omdat de Duitsers in het begin van de
Tweede Wereldoorlog om strategische redenen Coventry hadden gebombardeerd.
|
|
|
De 52-jarige air vice marshal – luchtmaarschalk – Arthur
Harris voerde Churchills weerwraak uit op een wreedaardige en genadeloze
manier: 773 Lancasters van de Royal Air Force en daarna nog eens gedurende
twee dagen 527 andere zware bommenwerpers, waaronder de beruchte
Amerikaanse ‘Vliegende Forten’, dropten ontelbare brandbommen op Dresden.
De stad werd volledig uitgemoord. Meer bepaald: 135.000 doden, de rest was
verminkt of gekwetst. Precies alsof dat nog nodig was om de oorlog te
winnen tegen een reeds verloren en gedemoraliseerd Duitsland. Nadien, aan
het einde van de oorlog, pleegde Hitler zelfmoord en werd de top van
Duitsland opgehangen voor oorlogsmisdaden. Maar Churchill werd geëerd als
een held… Veel later, in het weekend van 13 op 14 februari 2010, beschimpte
de linksgezinde Helma Orosz, burgemeester van Dresden, in het openbaar al
wie het aandurfde om deel te nemen aan een optocht, waarin de 65e
verjaardag van het uitmoorden van Dresden werd aangeklaagd. Ze noemde ze
“jonge en oude nazi’s”, waardoor de bussen van die deelnemers werden
aangevallen.
|
