- N m14 h29,4 -
-- Kom mee, riep hij, vlug de trap op. Rechtover mijn strook is er een hulppost.
Hoewel beide ringvingers op dat moment evenveel pijn begonnen te doen, merkte henry dat hij op de trap veel bloed verloor uit de rechter. In de hulppost moest henry direct die vinger onder koud lopend kraantjeswater houden. De 'negenhonderd' was vlug ter plaatse, de twee verzorgers hielpen vlug na de nodige informatie henry en Monique in de ziekenwagen, die terstond met sirenegeloei naar de kliniek vertrok.
-- Maar u zijt toch van de brandweer? vroeg henry.
-- Jaja, wij zijn dit weekend van dienst. Uw hand ziet er niet proper uit, maar de dokter zal dat wel weer in orde brengen. Wees gerust... Die strandstoelen zijn niet goed. De houten ribben geraken versleten of er komt zand tussen en zo'n stoel slaat dan door. 't Is niet de eerste keer dat zoiets gebeurt in Knokke. Elke week hebben wij hier zo drie gevallen. Mensen, van wie een hand tussen een strandstoel is geraakt.
Met een sierlijke zwaai reed de 'negenhonderd' de kliniek binnen en enkele minuten nadien hielpen reeds twee lieftallige, jonge verpleegsters henry op de operatietafel, terwijl Monique in de wachtzaal achter bleef. Ze verdoofden de vingers, terwijl in de operatiekamer het Amerikaans synthesizerlied Popcorn speelde, dat in dat jaar zeven weken nummer één was in de 'Nederlandse Top 40'. Echt vrolijk. Maar het werd gans andere koek toen de chirurg, dokter De Muynck, ten tonele verscheen. Hij was een vriendelijke, zachte, jonge man met een fijn gezicht en de manier waarop zijn ogen onder de gefronste wenkbrauwen naar de vingers keken, voorspelde niet veel goeds.
-- De linkse is in orde. Enkel een kneuzing. Maar, zei hij peinzend, wat moet ik met die andere doen? 't Bovenste er gewoon afsnijden?
Als hij het niet weet, weet ik het natuurlijk ook niet, overpeinsde henry terwijl hij hoopte dat hij niet het slachtoffer ging worden van een weekend met een minder ervaren chirurg.
-- Ik zal proberen uw vinger te redden, besloot De Muynck na enkele ogenblikken en hij begon minutieus onder een grote loep alle beenstukjes van het verpletterde vingerkootje tussen het vlees op te zoeken en mooi op een rijtje te leggen, waarna hij het boeltje samen pakte en alles aaneen naaide.
Twee uur later stond henry bij Monique terug in de wachtzaal.
De pijn duurde twaalf dagen en henry moest zich nog wekelijks voor controle bij dokter De Muynck in Knokke aanbieden. Eens hield henry in de wachtzaal een rijke dame tegen, die pretentieus een hele rij sukkelaars met erge pijnen wilde voorsteken. Tijdens de eerste consultaties zei de dokter hem, dat de vingernagel niet meer zou teruggroeien. henry bedankte hem toen voor al wat hij reeds gedaan had en voegde eraan toe, dat hij in dat geval telkens minder werk zou hebben als hij zijn nagels moest inkorten. Maar die nagel kwam er toch en de vinger genas stilaan volledig, de vingerafdruk inbegrepen. De achttien dagen werkonbekwaamheid gebruikte henry om een hoop boeken over de schilderkunst grondiger te bestuderen en het wereldkampioenschap schaken Fisscher versus Spasski te volgen. Als ultieme dank schonk henry naderhand aan dokter De Muynck zijn toepasselijk schilderij 'De Golfbreker'.
Ondertussen naderde vanuit het heelal de reeds beruchte rotsblok Toro met zijn lengte van tweeënhalve kilometer de aarde.
