- N m14 h31,2 -

* * *

-- Nee, Maria, nee, viel tante Eveline uit naar MM, ze mochten dat voetje van mijn ma in 't hospitaal niet hebben afgezet.

-- Maar tante Eveline toch, ze had de 'kolle', bleef MM volhouden. Trek u dat zo niet aan! Dat voetje zag al gans zwart tot aan de enkel.

-- En dan? verweet Eveline terwijl ze nerveus aan haar elixirke nipte. De dag nadien al is mijn moeder gestorven! Zeg me nu niet dat ze dat niet wisten! Mijn ma had zeker nog een hele tijd langer geleefd.

Rondom de tafel zaten henry, Monique, tante Eveline, MM en Dikmans en dat gespreksthema was al vier jaar aan de gang. MM keek plots naar 't venster. De dagen waren aan het korten.

-- Kom, we moeten naar huis, gebood MM, 't is zaterdag en 'k wil 't nieuws zien.

-- Tante Eveline, ge weet het... Als ge dat groot huis wilt verkopen... Geef mij de eerste kans, hé, zei henry zo door z'n neus weg bij het afscheid.

-- Ik heb de verkoop al in handen gegeven van Marcel, antwoordde de tante en henry stond meteen perplex.

Marcel was een jonge, pas afgestudeerde architect en tante Eveline had hem samen met zijn broer en drie zusters, onder wie Hubertine, financieel ondersteund tijdens hun opvoeding. 

-- Maar tante, ge hebt toch beloofd...

-- Jaja, knikte ze terwijl ze een schuinse, vluchtige blik wierp op MM, ik weet het, ik weet het... Jaja, gij krijgt de eerste kans.

Thuisgekomen brak de hel los. MM en Monique overstelpten henry met vernederingen en verwijten. MM was er wel op gebrand om dat huis te erven, maar toen dat niet ging lukken, had ze tante Eveline onder druk gezet om henry omtrent de verkoop absoluut niet in kennis te stellen.

Op de hoogte van deze feiten, ging henry nu verwoed tot de actie over en kon het huis binnen de kortste tijd kopen.

Ondanks de tegenkanting van MM en Monique kon henry reeds een maand na de verhuis schrijven:

'Monique heeft blijkbaar ingezien dat ik gelijk heb, want ik word gewaar dat men haar nog moeilijk in een ander huis zou krijgen, gezien het comfort en de ruimte.'

Maar MM bleef in de boosheid volharden en zon intussen op nieuwe achterbakse plannen....

*

* *

* * *

* * * *

* * *

* *

*

i