- N m19h54,11 -
Die stoel had ik daardoor zelfs in twee gebroken. Terwijl de pastoor op de grond lag, pakte ik zijn sleutelbos vanonder zijn gewaad, deed vliegensvlug de deur open en achter mij weer op slot, zodat hij me niet meer zou kunnen pakken. Daarna heb ik de sleutels in een rioolputje laten vallen. Ik wist dat de non zich nabij de voordeur bevond. Daarom ben ik gevlucht via een van de twee zijdeurtjes. Gelukkig dat die er waren. Toen ik thuiskwam, heb ik aan Gineï en Berten gezegd dat ik een jaar later mijn communie mocht doen. Een jaar later moest ik dus terug catechese volgen en de pastoor kwam zelfs elke week naar mijn huis. Het was een andere pastoor. Ene die veel jonger was. Hij was ook veel vriendelijker. “Ge zoudt ze beter in een klooster steken,” zei hij tegen Berten en Gineï, “ge zult er nog geld mee verdienen.” Van zodra ze over geld hoorden spreken, veranderde hun ‘neen’ zelfs in een ‘misschien’. Voor de catechese moest ik deze keer les volgen in het klooster in de Langestraat. Daar heeft de jonge pastoor me ook willen knippen. En ook dat is mislukt. Terug met een meubelstuk. Deze keer wachtte ik tot wanneer zuster Jacqueline me kwam halen. “Wat is er hier gebeurd?” vroeg ze toen ze de pastoor op de grond zag liggen. “Hij is gevallen”, antwoordde ik. Ze heeft me toen buitengelaten. Voor de plechtige communie moesten alle meisjes een zwart, lang gewaad met een kap huren. Maar Gineï zag dat niet graag en er ontstond een grote discussie tussen haar en de pastoor. Ik was blij toen ik daarvoor in de plaats een fel roze kort kleedje kreeg met witte handschoentjes en een beige sacoche. Op de dag van de plechtige communie viel ik op tussen al die zwarte gewaden. Ik was eens echt gelukkig. Berten had mijn weinige vrienden uitgenodigd en na de communie zaten ze met mij thuis samen aan tafel. Ik kreeg cadeautjes. En aan tafel kon ik eens goed eten, want op andere dagen at ik meestal snoep om mijn honger te stillen. Zelfs als Gineï me meenam op café, moest ik ook daar mijn maag vullen met snoep. Daarom moet ik nu zoveel mogelijk suikervrij eten. Alleen bij Maurice kreeg ik zo nu en dan wat normaal eten, dat hijzelf van zijn zuster had gekregen.
	i