- N m19h55,1 -

MOORDLUSTIGE ZOON

Sven Foto genomen in augustus 1991 in de dierentuin van Lochristi.

Vanaf half december 1991 brak voor henryEC thuis de hel los. De toestand verergerde hoe langer hoe meer en bereikte een hoogtepunt in de eerste maanden van 1992. Zijn schoonmoeder MM had zijn echtgenote Monique en zijn zoon Sven zover kunnen krijgen dat ze hem tot in het diepst van zijn hart poogden te beledigen. Ze begonnen hem thuis te bespotten, te bespuwen en te terroriseren. Hij werd door hen uitgescholden en uitgeschreeuwd. Van ’s morgens tot ’s avonds speelden zich pijnlijke taferelen af. Niet dat henry zich daar erg veel van aantrok. ’t Was voor hem natuurlijk verre van plezant. Voor hem waren het vijanden geworden, iets wat hij tijdens zijn opleiding bij het leger had geleerd om zichzelf te beschermen. Hij zat hen stoïcijns te bekijken. Hij wist dat hij hen zo goed mogelijk had geleid en geholpen en dat hij zich dus voor niets schuldig moest voelen. Maar hij was wel op zijn hoede. Dag en nacht. Overdag zat hij meestal in de hoek van zijn canapé. Om de beurt kwamen Monique en Sven vóór hem staan. Monique haar spuug vloog soms tot in zijn gezicht. Sven riep ettelijke keren dat hij hem ging vermoorden, dat hij hem zou laten verbranden of dat hij op zijn graf ging komen pissen. De hoek van de canapé werd voor henryEC in die dagen een belangrijke strategische plek in zijn living, omdat hij van daaruit de televisie-uitzendingen kon volgen en tegelijk ook zijn moordlustige zoon in het oog kon houden. Die zat hem soms vanuit een andere zetel met vingerdik schuim op de mond enorm te bedreigen. Dat zijn zoon een laag IQ had en gemakkelijk beïnvloedbaar was door mensen zoals MM, wist henry al jaren. En dat deze ‘Gentse Clo-Clo’ een verwaande vent was geworden, had al henry’s ergernis gewekt. Maar dat dit kon uitmonden in zo’n moordlustige gedraging, dat verbaasde hem.

Nog een geluk dat henry een gevechtsopleiding bij het leger had gekregen…

i