- N m22h68,2 -
In het volgend halfuur stekten ze nog een tiental andere Belgische bussen op dezelfde manier.(*) henry(E.C.) rekende het even vlug uit: dit bracht Frankrijk zowat een slordige half miljoen Belgische frankskes op! Voor een Engelse bus kon geen uitzondering gemaakt worden. Maar deze probeerde te ontsnappen met gierende banden. Ze hadden hem vlug te pakken. Een extra boete, messieurs! (*) Het viel henry direct op dat alleen de Belgische bussen met Vlaamse reizigers werden tegengehouden, deze met Waalse en Franstalige reizigers mochten meteen verder rijden. Stilaan kwamen de Belgische toeristen terug naar de bussen. Honderden mensen. Ze zaten daar op de rand van het trottoir. henry sloeg ze gade vanuit zijn luie zetel. Sommigen wandelden wat rond. Ze begrepen niet wat er gaande was. Nu en dan werd verzameling geblazen door een bus, die kort nadien vertrok. Blijkbaar was de boete betaald. De toeristen begonnen rumoerig te worden. Jef stuurde ze wijselijk terug naar de taverne. Vertrek met een uur uitgesteld, werd hen verteld. henry zag hoe het drama zich stilaan voltrok. Enkel de Lauwersbussen stonden er nog. henry(E.C.), die niet enkel kunstschilder is, maar ook een harde opleiding van officier bij de zeemacht achter de rug heeft en leiding gaf aan tot meer dan duizend man, overschouwde vanuit zijn hoge zitplaats hoe de toestand zich ontwikkelde. De Franse controleurs hadden binnenpret. De Belgische chauffeurs waren down, depressief, wisten niet meer… De gidsen waren halsoverkop vertrokken om het geld voor de boete te verzamelen, wat een hopeloze opdracht was. En Lauwers was te ver af. Gidsen en chauffeurs hadden blijkbaar onvoldoende middelen om zo’n onverwachte boete te betalen. En dáár kwamen de toeristen reeds teruggewandeld, nog steeds onbekommerd. Ze begonnen stilaan vragen te stellen… Sommigen keken al naar hun uurwerk. Moeders zaten met kleine kinderen op de rand van de parkeerplaats. Sommigen begonnen te morren. henry kwam uit de autobus. Nam de toestand van dichtbij op. Hij moest de leiding op zich nemen of ’t zou verkeerd lopen. Hij viel blijkbaar op met z’n eeuwigdurende witte panamahoed op ’t hoofd. Op zeker moment reed de Franse combi voort. henry ging midden vóór hem staan, de armen wijd gespreid. De combi hield halt. ’t Zijruitje werd opengedraaid, henry stak er zijn hoofd in. Hij legde de twee Franse controleurs in vlot Frans uit dat hij als intermediair optrad tussen hen en de Belgen; en dat er een andere oplossing nodig was voor de ontstane toestand. De controleurs vroegen hem wie hij was, en henry zag achting in hun ogen ontstaan. Aanvankelijk bleven de controleurs bij hun eis: ter plaatse directe betaling tot de laatste frank in contant geld of Eurochecks in schijven, anders geen vertrek! De Belgen moesten maar hun overnachting ter plekke regelen, en ze wezen hierbij naar het plaatselijk hotel. De toestand tussen Frankrijk en België was iets gespannen: de kwestie Renault; en Franse chauffeurs waren reeds in België tegengehouden, zo bleek nu… (**) (**) Bovendien deelde een van de twee controleurs in vertrouwen aan henry mee, dat ze vanwege hun ‘patron’ tegen de Belgen moesten optreden, omdat een van diens familieleden in België enkele dagen voordien een te zware boete had gekregen voor een lichte verkeersovertreding. henry wees de twee Franse controleurs op het uitzonderlijke van de toestand: ’t was zondagavond. De banken waren gesloten. De Mister Cashes waren leeg. Er waren onder de Belgen moeders met zeer kleine kinderen; en ouderlingen die door specialisten voorgeschreven medicamenten moesten nemen. Er waren onvoldoende Eurochecks. De toeristen hadden evenmin voldoende Frans geld bij voor een hotel. De firma Lauwers was te ver af.