|
- 133 - |
||||
|
|
||||
|
later gebrandmerkt worden als de "Mei 68'ers". In zo'n neerwaartse spiraal van verdorvenheid waren de scholen terechtgekomen toen henry na zijn legerdienst in Carels belandde. In de gezinnen was de 'vrije opvoeding' volop begonnen: alles mocht, alles moest kunnen, 't was zelfs verboden te verbieden! Dat weerspiegelde zich in de scholen. Leerlingen kregen meer rechten dan plichten en mochten zelfs niet meer gebuisd worden. De verkeerde opvoeding plus het foutief subsidiesysteem in zo'n hedonistische maatschappij vernietigden elke vorm van discipline. Van gezag was hoegenaamd geen sprake meer in Carels, waar nota bene de moeilijkste Gentse leerlingen verzameld zaten. Zonder respect voor de leraar verminderde de aandacht van de leerlingen in de klas met nefaste gevolgen voor hun resultaten. Welke waarde kon men nog hechten aan de afgeleverde getuigschriften en diploma's?
AL CAPONE EN HITCHCOCK In deze omstandigheden bleef henry nochtans getrouw aan zijn motto: als ik het de moeilijkste leerling kan doen verstaan, verstaat gans de klas het. Hij gaf zijn lessen op een eenvoudige manier, gebruikte eenvoudige woorden in een gemakkelijke uitleg met genuanceerde herhalingen en hier en daar een grap en een tikkeltje humor. Maar de toestand eiste nog meer. De leerlingen waren er steeds op uit om boel te scheppen. 't Was net alsof de speeltijd voor hen bleef duren. Als ze na de bel nog steeds rumoerig in de rij gingen staan, kon henry hen plots doen verschieten door van achter een muur onverwachts te verschijnen en hen te betrappen op kattenkwaad. Alras kreeg hij dan ook, zoals elke andere leraar in Carels, een bijnaam. De leerlingen noemden hem hetzij 'Al Capone' wegens zijn hoed, hetzij 'Hitchcock', de Brits-Amerikaanse filmregisseur van wie de thrillers in die dagen fel werden gegeerd. De directie apprecieerde henry's aanpak en van 25 mei tot 16 juni 1967 promoveerde hij tot voltijds wiskundeleraar in onder andere het hoger secundair wegens de afwezigheid van een collega.
DROOMWERELD Een half jaar na zijn legerdienst begon henry's droomwereld als een kaartenhuisje in te storten.
Hij hield van lesgeven én hij wilde meehelpen aan de toekomst van de jeugd. Maar...
Hij hield van wiskunde. Maar...
Hij hield van zijn vrouw én wilde met haar een fijn gezinnetje stichten 'tot de dood hen scheidt'. Maar...
HIJ HIELD VAN LESGEVEN, MAAR... Na
16 juni 1967 was henry terug deels leraar en deels studiemeester,
toen hij per toeval recht stond en achterom door het venster van zijn bureel
keek.
|
||||
|
|
