- 149 -
-- Wees welkom in onze divisie! begroette Comdip met een brede lach de in zijn bureau binnentredende nieuwe tweede in bevel.
-- Luitenant henry, stamnummer 96300, tot uw orders, commandant, gekscheerde henry al saluerend.
-- Kom, we gaan een koffie drinken. Dan kunnen we elkaar van de laatste gebeurtenissen op de hoogte brengen. En, à propos, hebt gij nog uw stempels? Zo niet, laat ik Edgard er direct nieuwe bestellen...
-- Dank u, commandant. Niet nodig. Ik heb ze al meegebracht.
Actie, dáár hield henry van. Direct actie, niet treuzelen. Zo had men het hem al van in het begin ingepompt. Maar liefst niet opgejaagd worden, fluisterde zijn kunstenaarsziel, want dát is slecht voor het hart.
't Was net koffietijd en met een ferme handdruk werd henry verwelkomd door de andere officieren, van wie hij de meeste nog van vroeger kende. De sfeer onder de officieren was aangenaam. 't Waren stuk voor stuk geharde mannen. Ze waren maar met een twintigtal in Sint-Kruis gelegerd, maar ze deden eer aan hun devies "non multa sed multum".
Terug in de DIP aangekomen, verzamelde Comdip voor henry al zijn
-- Vanaf vandaag is luitenant henry terug uw tweede commandant. Hij heeft nog maar onlangs zijn examens afgelegd en heeft de beste uitslag van de officieren behaald, waardoor hij de eerste is die in de zeemacht kan beginnen. Zijn er nog vragen? Neen? Dan kunt u beschikken.
Sommige onderofficieren waren blij, doch op het gezicht van andere stond duidelijk te lezen dat ze hun 'speeltijd' als beëindigd konden beschouwen. Want, al kenden ze hun tweede bevelhebber als een rechtvaardige, meelevende en plezante kerel, als er moest gepresteerd worden, eiste hij discipline en een perfecte uitvoering.
-- Dit bureel delen we nog altijd met ons tweetjes, legde Comdip uit van zodra de onderofficieren naar de kamers der instructeurs vertrokken waren. Maar er worden plannen gemaakt voor een modern gebouw met meer ruimte voor ons en onze instructeurs. Dat zal opgetrokken worden achter de refter troep. Ook de sectie NBCD en de infirmerie zullen er in ondergebracht worden. Oh, ja, gij moet geen inentingen meer krijgen.
-- Die heb ik inderdaad allemaal in Arlon gekregen. En daarna heb ik bij mijn terugkeer in Sint-Kruis destijds in onze infirmerie mijn tropische pikuren gekregen.
-- Juist. Die zijn nodig voor 't geval we moeten inschepen. Zo, dan is alles oké. Nu moet ik een paar uurtjes weg. Neem alvast het bevel over, ge kent het toch al, hé. En installeer u ondertussen maar.
Toen hij alleen in het bureel achter bleef, overdacht henry zijn toekomst. Kort voordien had hij nog een reportage over het communisme gelezen. Hierin verduidelijkten kleine wereldkaarten, om de vijf jaar opgemaakt, hoe vlug de rode vlek zich over de aarde verspreidde. Het was schrikwekkend hoe die dictaturen mensen eenvoudigweg wegens hun vrije meningsuiting vermoordden. Hiertegen wilde henry zijn volk optimaal
