- 250 - |
|||||||
/\ /\ In zijn vervlogen hoop om een goed aaneengesloten gezinnetje te stichten, schilderde henry hier zijn vrouw Monique en zijn zoontje
Sven. Hijzelf genoot
van zijn groot atelier, waarin het makkelijker schilderen was. Tussen juli
1973 en november 1974 voltooide hij alzo nog eens
zesentwintig schilderijen. Hoe geraakte hij toch aan de tijd om
dit te doen? "Make your time." Zware legeroefeningen hadden hem
gehard. Hierdoor kende hij geen honger en vaak meer. Er waren zo van die
nachten, waarin hij aan zijn doeken bleef doorwerken, gedreven enerzijds door
passie en anderzijds door zijn afkeer jegens
zijn echtgenote Monique. Schilderen gaf hem een reden om regelmatig z'n bed te ontlopen tot wanneer zíjn Salome in een diepe slaap was verzonken. In de zoektocht om zijn gevoelens en ideeën in schilderijen het best uit te drukken, lanceerde henry in 1973 zijn Visionisme, en een jaar
later reeds, in 1974, het tegenovergestelde: het Antivisionisme. Het Antivisionisme is een kunststroming waarbij kleurrijke
doeken de aandacht vestigen op gecentreerde, dik omlijnde figuren. Maar ook
hierin vond hij geen voldoening. Zijn zoektocht om – zoals hij het noemde –
“machtige schilderijen” te maken, zou nog twee jaar duren.
Ondertussen charmeerde hij zijn publiek met vereenvoudigde
figuren, geschilderd met penseel of paletmes of rechtstreeks uit de tube. Om
in de marinebasis de kale muur achter zijn bureau wat op te smukken, hing hij
er elke maand een ander schilderij op. Trouwens bezoekers waren telkens
nieuwsgierig om zijn nieuwe werken te zien. Op een dag kreeg hij er een innemende officier in burger
op visite. Er ontspon zich een gezellig gesprek. Al keuvelend over koetjes en
kalfjes voelde henry dat er rechtover hem een officier van de
staatsveiligheid zat. Waarom verplaatste deze zich vanuit Brussel naar de
marinebasis LTZ Billet voor een eenvoudige babbel? -- Och ja, gaf deze
uiteindelijk toe, we volgen u al een tijdje. Dat was luitenant henry ook niet ontgaan, ook al een
tijdje. Maar waarom? |
|||||||