- 647 -
Maar jij hebt als kunstschilder in Wallonië toch geen nadeel ondervonden? Integendeel zelfs. Ik had daar succes. Ik werd er zelfs op handen gedragen. Veel meer dan in Vlaanderen. Awel, was je niet beter in Wallonië gebleven en er blijven wonen? Was dat niet beter voor je schilderscarrière geweest? Misschien wel, zolang men daar dacht dat ik een Waal was. Maar van zodra ze daar te weten kwamen dat ik een Vlaming was, veranderde de toestand. Die breidde zich uit als een olievlek. Kijk, je weet wat ik over exposities denk. En toch heb ik twee keer deelgenomen aan Libr’Art, het Internationaal Kunstsalon in de Waalse gemeente Libramont. Aan de ene kant om er met Timi een gezellig tripje per motorhome van te maken. Aan de andere kant wilde ik daar de Expressieven promoten. Een goed idee, vind ik. Je bent immers de ‘Vader der Expressieven’ en voornamelijk in Gent maar ook in de rest van Vlaanderen werd je voortdurend geboycot door Jan Hoet met zijn socialisten. Voor die expositie in Libramont had ik een televisie met ingebouwde videorecorder gekocht en een videoclip gemaakt. Op dat videofilmpje verschafte ik aan de lopende band in ‘t kort uitleg in vier talen over de Expressieven: in het Nederlands, Frans, Duits en Engels. In elke taal slechts zes minuten. Ter ondersteuning van mijn uitleg had ik magnifieke Expressieve schilderijen gefilmd en had ik met aangepaste muziek de opkomende emoties kracht bijgezet. De standplaats van de Expressieven had op die manier voorzeker wel veel belangstelling. Zeker. Veel Walen, ook Vlamingen, en veel buitenlanders kwamen kijken, voornamelijk uit Nederland, Duitsland, Engeland, Frankrijk en Luxemburg. De Waalse organisator had zelfs een kinderwedstrijd ingericht: de kinderen van de scholen moesten hun voorkeur tonen voor één van de werken van de vele tientallen exposanten en daarna dat werk zo getrouw mogelijk natekenen. En wat bleek? Ze kwamen allemaal naar de stand van de Expressieven. Daar zaten dus plots tientallen kinderen rondom mij en mijn volgelingen en tekenden overijverig mijn twee werken na. Ikzelf exposeerde er toen maar met twee schilderijen. Welke twee schilderijen waren dat? Ik exposeerde er met mijn Expressieven ‘De Struisvogelmoord’ en ‘Mensdom bedankt Greyhound’. De expressie en de kleuren van deze twee schilderijen maakten op die kinderen een diepe indruk en dat was voor ons, Expressieven, opnieuw een aansporing om zo verder te blijven schilderen. Kinderen zijn eerlijk en niet politiek gebonden. Want ’t was weeral van dat, hé. Wat bedoel je? Aan een paar exposanten werden door de Waalse organisatoren prijzen uitgedeeld. En wat denk je? Die prijzen gingen allemaal naar Franstaligen. Dat kon ons eigenlijk niet schelen. Maar wat ons wél niet aanstond, was dat een Waalse controleur opnieuw speciaal zijn vizier richtte op onze Vlaamse stand. Maar aangezien ik al jaren goed wist hoe de Walen ingesteld waren op de omgang met Vlamingen, had ik dat al voorzien. Wat kon jij zien aankomen? Die Waal deed zich voor als een gewone toeschouwer. Maar hij bleef altijd maar in en rond onze standplaats slenteren en hield toezicht op alles wat we deden. En uiteindelijk dacht hij ons te kunnen beetnemen op de muziek die met mijn videofilmpje werd afgespeeld. Want voor het weergeven van bestaande liedjes kon ik een fikse boete krijgen. Maar dat wist ik en dus had ik kort vóór Libr’Art een synthesizer gekocht en hiermee had ikzelf aangepaste deuntjes gemaakt voor mijn videofilmpje. Haha, die Waal wilde me pakken, maar hij stond dus voor schut. Waren alle Vlaamse toppolitiekers in het verleden maar zo vooruitziend geweest, hé, dan zat Vlaanderen nu niet zo in het slop!