- 523 -
JOEGOSLAVIË Maanden geleden, vooraleer ik u en Sven leerde kennen, wilde Berten terug op reis. Deze keer naar Griekenland. Met zijn Passat. Te weinig geld voor een Amerikaan. ’t Was zijn eerste occasie, maar ’t was een goede. ’t Moest voor Berten altijd ver zijn. Om indruk te maken op zijn buren. Stoefen, roken en drinken, dat zijn de drie dingen die hij altijd goed kon. Van andere dingen kent hij niemendal: hij heeft omzeggens geen school gedaan en werd in zijn jeugd altijd verwend. Om in Griekenland te geraken, reed hij met mij, Gineï en onze hond Mirza dwars door Joegoslavië. Maar daar was het volop oorlog en dat wist Berten natuurlijk niet! Hij reed ons recht de dood in! In de omgang met Berten had henry hem al goed kunnen taxeren. En uit wat Timi hem zonet had verteld, werd henry’s vermoeden bewaarheid: voor Berten waren de grenzen tussen fictie en werkelijkheid totaal verdwenen. Aan de ene kant drong hij zich overal op als een macho en aan de andere kant gedroeg hij zich als een klein kind dat in een droomwereld leefde en van alles en iedereen profiteerde. Zo vond hij het heel normaal dat hij van zijn vrienden en kennissen en zelfs van zijn gezin alles kreeg zonder er iets te moeten voor terugdoen. Hij vond het heel normaal dat zijn dochter Timi zich voor hem elke dag uitsloofde op drie jobs en werkte als een ploegpaard, als hij er maar met het geld dat ze verdiend had elk jaar een andere auto kon mee kopen. Als een grand seigneur wilde hij elke dag erop uittrekken in een chic pak en daarvoor moesten telkens twee vers gestreken hemden klaarliggen, een voor ’s morgens en een voor ’s namiddags. Timi moest ze maar tijdig gewassen en gestreken hebben. Ook vond hij het normaal dat hij nooit hoefde te werken en elke maand van de staat een minimumloon kreeg, dat hij ten andere volledig voor zichzelf opgebruikte. Daar zag zijn gezin geen sikkepit van. Dat ondermijnde natuurlijk ferm Timi’s gezondheid. Kortom, Berten gedroeg zich als een verwend kind zonder verantwoordelijkheidszin. Dat kon voor Timi wel eens gevaarlijk worden. Eens nam Berten henry mee naar een tweedehands verkoopzaal, omdat daar een magnifieke Amerikaanse LeBaron blinkend op een nieuwe eigenaar stond te wachten en hij was verbaasd omdat henry hem die auto zomaar niet cadeau deed… DE SPAANSE REIS Op zekere dag zei Gineï plots: “We vertrekken binnen een paar dagen naar Spanje.” Zo gebeurde dat altijd als ze goesting kreeg om nóg meer te kunnen zuipen. Dan wilde ze op reis gaan. Ik wist dat. Berten niet, omdat hij niet wist dat ze zoveel dronk en ook in ’t geheim rookte. Ja, ik leef in een puur alcoholisch gezin en ik mag nog van geluk spreken dat Berten me nooit heeft geslagen of misbruikt. Maar wat ik als minderjarig meisje op die reis heb meegemaakt, tart elke verbeelding.