- 673 -

 

 

Als ik het goed begrijp, is alles uiteindelijk goed afgelopen.

 

 

 

 

Toch niet. Na dat incident met Red Sky voelde ik dat er toch nog iets meer moest gebeuren. Zelfs veel meer. In België kon het niet blijven duren dat de Walen ons altijd maar onder de knoet bleven houden, hé? Mijn voorvaderen, mijn grootvader, mijn vader, en nu ik, al tweehonderd jaar lang. Reken daarbij al onze vrouwen. Dat moest nu eens gedaan zijn. Wij sloten ons aan bij de Vlaamse Bewegingen. In die tijd waren er twee Vlaamse partijen die het voor de Vlamingen begonnen op te nemen. Daar was eerst het VB en nadien de N-VA: het Vlaams Blok, dat later het Vlaams Belang werd genoemd, en de Nieuw-Vlaamse Alliantie. Al vanaf het begin vielen we op en stonden we in het dagblad.

 

Maar je vergat me te vertellen wanneer die paardenverkoper Red Sky uit die manege heeft weggehaald.

Dat deed hij vier dagen na de mishandeling. In die vier dagen lieten we Red Sky geen seconde meer alleen in de manege. Zelfs ’s nachts sliepen we bij hem in de stal. De manegehouder en zijn vrouw riskeerden het niet om in onze nabijheid te verschijnen.

 

En nadien?

De paardenverkoper had verscheidene weiden in gebruik en liet ons toe om Red Sky op een van die weiden te laten grazen tot wanneer we zelf een weide konden kopen. Dat vonden we aardig, maar na enkele weken rook ik onraad.

 

Dat scheidde daar niet uit in Wallonië, hé. Wat was er nu weer?

Terwijl Timi en ik in Wodecq regelmatig Red Sky gingen bezoeken, ving ik zo nu en dan flarden op van het Franstalige gefluister tussen de paardenverkoper en zijn Waalse vrouw, en dat was niet geruststellend. Het was voor hen natuurlijk duidelijk, dat we niet eeuwig honderd kilometer heen en weer gingen blijven rijden om Red Sky te zien en te ondersteunen.

 

Begon het op hun zenuwen te werken misschien?

Neen, hoegenaamd niet. Integendeel. Want we brachten meestal een geschenk mee om hen te bedanken. Dat was het dus niet. Maar het was veel erger.

 

Oeioei. Nu maak je me toch bezorgd.

Uit zijn gefluister had ik opgemaakt, dat de paardenverkoper overwoog om Red Sky te komen wegkapen als we hem naar een weide zouden overbrengen, die we in Vlaanderen hadden gekocht.

 

Dat meen je toch niet! Maar dat is vlakaf stelen!

Zoiets lukt natuurlijk niet bij een militair, hé. Zoals ik je al verteld heb, hadden we na twee jaar zoeken met de hulp van Vlaamse vrienden een geschikte weide gevonden op de Gentbrugse Meersen en werd Timi er de eigenares van op 7 oktober 2003.