|
"Vertel
nooit
een geheim
aan iemand,
zelfs niet aan
je beste vriend"
Vooraleer onder
te duiken gebruikte vader Edmond zijn vroegere
sleutelbeenbreuk om zo veel mogelijk ziekteverlof te krijgen.
In die periode bereidde hij zijn vrouw en zoontje voor op de ergste dingen
die tijdens zijn onderduiktijd zouden kunnen voorvallen. Alzo
nam hij zijn
zoontje
regelmatig op de schoot en herhaalde voortdurend: "Papa,
Duitsland." Na enige tijd antwoordde de kleine
henry telkens "Duitsland" als hij het woord "Papa"
hoorde. En met Clarisse maakte Edmond allerlei
geheime afspraken. Toen alles op punt stond, vertrok hij terug naar
Duitsland. Daar kocht hij de Duitse chef om met een pakje 'tabak' om enkele
dagen verlof te krijgen. Tabak was immers zeldzaam en uiterst duur geworden.
Bovendien was de Gentse kwaliteit vóór de oorlog alom geprezen. Edmond had een leeg pakje gevuld met gedroogd, gesneden gras
en vertelde de chef dat in de tabak een beetje opium gemengd was. "U
moogt er enkel een beetje van roken 's avonds vóór het slapengaan en u zult
heerlijke dromen beleven", had hij de chef wijsgemaakt. Daardoor kon hij
zonder problemen overdag naar huis reizen... en keerde niet meer terug naar
Duitsland. Vele jaren later vertelde hij regelmatig dit verhaal en had steeds
pret als hij zich inbeeldde hoe die chef die avond de amandels uit zijn keel
hoestte bij het roken van dat verdroogd gras.
* * * * * * *
Waar is je
vader toen ondergedoken?
Eigenlijk
zat hij niet ver van zijn huis. Amper drie straten. In een versterkte kelder
van een ver familielid. Bij één van de zusters van zijn moeder. In de
Walstraat. Zelfs mijn moeder wist het niet. Vertel nooit een geheim aan een
ander, zelfs niet aan je beste vriend. Edmond wist
ook dat de nazi's mensen folterden om achter de waarheid te komen. Eens hun
doel bereikt, werden de ondervraagden gedood. Het was dus beter dat zijn
vrouw zo weinig mogelijk wist.
Hebben ze je
moeder gefolterd?
Neen.
Zo ver is het niet gekomen, al scheelde het niet veel. Ik kon als kind amper
lopen toen ik het allemaal zag gebeuren. Dat heeft veel indruk op mij
gemaakt. Je moet weten dat ik prachtige ouders had. Ze zorgden meer voor mij
dan voor zichzelf. Ze spaarden in die oorlogsjaren het eten uit hun mond om
mij te kunnen voeden. Voor mij waren het goden. Het was voor mij als kind een
schok toen ik zag hoe mijn "goden" van hun troon werden gestampt.
|
|
